نوشته حاضر در صدد نقد و بررسی فرقه‌هایی با عنوان شیطان‌پرستی نیست؛ بلکه به دنبال نقد نوع مقابله و مواجهه با شیطان‌گرایی در کشورمان می‌باشد.

.'

'.شیطان‌پرستی یا شیطان‌گرایی

به نظر برخي، شیطان‌پرستی یک فرقه منحرف دینی و یا نهایتاً مجموعه‌ای از رفتارهای ناهنجار و انحرافات اجتماعی است؛ اما این فقط بخش کوچکی از یک جنبش بزرگ و فراگیر است که برای تسخیر باورها و عواطف معنوی انسان معاصر و تصرف فکری و فرهنگی مردم جهان طراحی شده است. ایدئولوژی شیطانی با سرعت به سوی هدف خود می‌تازد و تحلیل‌گران ما آن را تنها با عنوان ناهنجاری و انحرافات اجتماعی می‌شناسند! در صورتي كه بی‌اطلاعی از اندیشه‌ها و اهداف حرکت عمیق و گستردة شیطان‌گرایی، بهترین عامل زمینه‌ساز برای ترویج آنهاست. این بی‌اطلاعی موجب می‌شود که آنان با هجوم اطلاعاتی و توان اقناعی بالا، افکار خود را در بین ملت‌ها ترویج کنند.

آنچه امروزه به صورت ایدئولوژی شیطان‌گرایی در دنیا ترویج می‌شود، دین، دانش، فلسفه، عرفان، موسیقی، سینما و سیاست را در اختیار گرفته و در سنت یهودی - مسیحی رشد نموده است؛ بنابر این بدون توجه به ریشه‌های آن در عرفان یهود و باورها، آیین‌ها، نمادهای و اسطوره‌های کهن به خوبی شناخته نمی‌شود. این مکتب با صورت فعلی قدمتی بیش از چهارصد سال ندارد، اما همواره در صدد بوده است تا پیوندهای خود را با سنت‌های کهن معنوی و جادویی در دوران زندگی بدوی انسان و فراسوی هزاره‌ها برقرار کند. پس برای درک بهتر وضعیت امروزی جریان شیطان‌گرایی و آشنایی با مفاهیم و آموزه‌های این جریان، باید ریشه‌ها و سیر تاریخی آن را بررسی نموده و از طرف دیگر روش صحیحی جهت مقابله با نفوذ این جریان در پیش بگیریم.